ΟΙ ΑΦΑΝΕΙΣ ΗΡΩΕΣ – ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ
Ένα ξεχωριστό και ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της Δόξας Άδενδρου, είναι χωρίς καμιά αμφιβολία και οι έφοροι ιματισμού – φροντιστές της. Μπορεί οι ποδοσφαιριστές, οι προπονητές και… οι πρόεδροι, να ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή, αλλά χωρίς αυτούς, τους φροντιστές δηλαδή, η ομάδα δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει. Μερικοί από αυτούς ήταν και… ο κυρ ΤΑΚΗΣ ΚΙΡΤΣΟΣ (πάνω αριστερά, στην ένθετη φωτογραφία) ο ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΟΥΡΟΥΝΗΣ αριστερά, με την μαύρη φόρμα, μαζί με τους Γιάννη Τζίμα, Σάκη Καρανικόλα και Αντώνη Κούτσικο, στην πάνω φωτογραφία του 1977, από το αρχείο του Γιάννη Μαραντέλου και οι: ΠΟΛΥΒΙΟΣ ΠΟΥΛΗΜΕΝΟΣ (κάτω αριστερά), ΑΓΓΕΛΟΣ ΧΑΡΙΝΑΣ (κάτω, στη μέση) και ο… σημερινός ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ (κάτω δεξιά).
ΠΡΩΤΟΣ ΟΛΩΝ Ο ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ ΤΣΑΚΟΣ
Πρώτος απ’ όλους όμως ήταν ο μπάρμπα Γιαννακάκης Τσάκος, που έκανε αυτή την… δουλειά από τότε που ιδρύθηκε η Δόξα, μέχρι και την χρονιά που “μπήκε” στο πρώτο επίσημο πρωτάθλημα. Τον διαδέχθηκε το 1964 ο Πολύβιος Πουλημένος, ο οποίος συνέχισε να προσφέρει και τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο και από τα άλλα διοικητικά πόστα που… πέρασε, αλλά ακόμη και τότε που δεν ήταν στην διοίκηση, αφού ήταν ένας από τους ανθρώπους που αγάπησαν όσο λίγοι την Δόξα. Ο κυρ – Τάκης Κίρτσος, που τον διαδέχθηκε, “τράβηξε κουπί” από το τέλος της δεκαετίας του ’60, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μετά, ακολούθησε ο Κώστας Μπουρούνης, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Ακολούθησε ο νεότερος Άγγελος Χαρινάς και ο σημερινός έφορος ιματισμού, Γιάννης Βασιλείου. *Ίσως να ξεχνάω κάποιους, αλλά γι’ αυτό τον λόγο κάνω αυτές τις αναρτήσεις, για να μάθω και άλλα που, απολύτως φυσιολογικά, δεν γνωρίζω ή δεν θυμάμαι.
ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ “ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ” ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ
Παλιά, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70, οι μετακινήσεις της ομάδας γίνονταν με τα κάρα στην αρχή, ή με τα τρακτέρ αργότερα, αλλά όταν έπρεπε να πάνε σε μακρινά χωριά χρησιμοποιούσαν και το τρένο. Οι φροντιστές κουβαλούσαν το λουκάνικο, με όλο τον ιματισμό και τα ποδοσφαιρικά παπούτσια μέσα. Μιά φορά μάλιστα, έπαιζαν φιλικό με την Κορυφή Ημαθίας και πήγαν με το τρένο. Στην επιστροφή ο Παράσχος Μπαλαμπάνης, με άλλους δύο, πήραν κι’ έβαλαν μέσα στα παπούτσια πέτρες, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να σηκώσει το “λουκάνικο” ο μπάρμπα Γιαννακάκης, παρ’ όλο που ήταν ένας θηριώδης και ιδιαίτερα δυνατός άνθρωπος. Στην εύλογη απορία του, γιατί δυσκολευόταν τόσο, ο Παράσχος Μπαλαμπάνης του έλεγε ότι μάλλον κουράστηκε. Όταν έφτασαν στο χωριό και πήγε να τακτοποιήσει τα πράγματα, τότε κατάλαβε, ο μπάρμπα Γιαννακάκης τι του σκάρωσαν τα “παλιόπαιδα” και την επόμενη μέρα, τους κυνήγησε με τις πέτρες που οι ίδιοι έβαλαν μέσα στο… λουκάνικο.
ΠΡΩΤΑ ΜΠΟΥΓΑΤΣΑ ΣΤΟ ΘΡΑΚΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΜΠΑΛΑ
Επίσης, όταν τα πρωταθλήματα της ΕΠΣΜ έγιναν ενιαία, την ποδοσφαιρική περίοδο 1967-’68, και η Δόξα έπαιζε και με ομάδες της Θεσσαλονίκης, ο κυρ – Τάκης Κίρτσος, τους πήγαινε όλους, απ’ τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, πρώτα στον Βαρδάρη για να τους κεράσει μπουγάτσα στο “Θρακικό” κι’ από ‘κει, αφού έπαιρναν το λεωφορείο (αυτός πάντα με το “λουκάνικο” στην πλάτη) πήγαιναν για να παίξουν μπάλα. Όσον αφορά τον Κώστα Μπουρούνη, αυτός ήταν μιά κατηγορία από μόνος του, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο για το οποίο θα γράψω μία άλλη φορά (κυρίως για τις ποδοσφαιρικές του αρετές, άσχετα αν δεν έπαιξε ποτέ στην Δόξα!!!) όπως και για τους νεότερους Άγγελο (Λάκη) Χαρινά και Γιάννη Βασιλείου.
