ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ ΑΔΕΝΔΡΟΥ

Έν Άδένδρω τή 2α Νοεμβρίου 1952…Την ημέρα εκείνη, 24 Αδενδριώτες, τα ιδρυτικά μέλη της Δόξας Άδενδρου, υπέγραψαν και κατέθεσαν στο πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης, το καταστατικό του Αθλητικού Ποδοσφαιρικού Συλλόγου “Η Δόξα” Άδενδρου Θεσσαλονίκης. Ύστερα από οκτώ περίπου μήνες, στις 24-6-1953 με την υπ’ αριθμόν 1779 απόφασή του, το πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης αναγνώρισε και επίσημα την Δόξα που προϋπήρχε από το 1937, αλλά κανείς μέχρι τότε (ήταν και τα χρόνια δύσκολα) δεν είχε προχωρήσει σ’ αυτό.Σύμφωνα με πληροφορίες, πρωτεργάτης αυτής της κίνησης, ήταν ο Δημήτριος Θανατόπουλος, γνωστός στο Άδενδρο σαν “ανάπηρος” λόγω μιας αναπηρίας που είχε από τον πόλεμο του ’40, ο οποίος λόγω της αγάπης του για τον ΠΑΟΚ, άλλαξε και τα χρώματά της, από μπλε και άσπρο που ήταν μέχρι τότε, σε ασπρόμαυρα, κάτι που φαίνεται και στην φωτογραφία του 1953, από το αρχείο του Γιάννη Μαραντέλου.Για ιστορικούς λόγους δημοσιεύω σήμερα το έγγραφο με όλα τα ονόματα των ιδρυτών της Δόξας και το πρώτο σήμα – σφραγίδα της, στοιχεία που άντλησα απ’ το αρχείο της ΕΠΣ Μακεδονίας και για τον λόγο αυτό ευχαριστώ τον πρόεδρό της, κ. Σάββα Δημητριάδη, τον διευθυντή της, κ. Τάσο Μαυρίδη και τον υπάλληλο κ. Κώστα Παζαρλόγλου, για την σημαντική βοήθεια. Αύριο θα δημοσιεύσω και το έγγραφο με το οποίο αναγνωρίστηκε και από την ΕΠΟ, αλλά και το πρώτο, 11μελές, διοικητικό συμβούλιο της Δόξας Άδενδρου, που την “έβαλε” και στο πρώτο επίσημο πρωτάθλημα.

Οι 24 ιδρυτές της Δόξας Άδενδρου. Από το αρχείο της ΕΠΣΜ.
Το σήμα – σφραγίδα της Δόξας Άδενδρου, σύμφωνα με το 45ον άρθρο του καταστατικού της. Ο αετός “ήρθε” αργότερα, άρεσε (!) και… έμεινε.
 Δόξα 1953, διακρίνονται από αριστερά, πάνω σειρά: Γιώργος Στεργιανός, Αντώνης Παπακωνσταντίνου, Μήτσος Παπαγιώργης, Τάκος Στεργιανός, Βασίλης Συντρίνης, Σταύρος Καρκέλας, Δήμος Ντέντος και Σωτήρης Παπίας. Κάτω σειρά: Μιχάλης Ντένης, Κώστας Παντόπουλος και Δήμος Στεργιανός.
Από το φωτογραφικό αρχείο του Γιάννη Μαραντέλου.
Eπιχρωματισμένη, με τα… πρώτα της χρώματα, από τον κ. Γιάννη Γιαννακούδη τον οποίο και τον ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥ γι’ αυτό.