1986-’87: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ

Μία απ’ τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών, αν όχι Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ, ήταν κι’ αυτή που κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα στην ιστορία της Δόξας Άδενδρου το 1987. Μια ΟΜΑΔΑ με όλη την σημασία της λέξης, που κατάφερε τα επόμενα πέντε χρόνια να σταθεί αξιοπρεπώς στην κατηγορία των “μεγάλων” της ΕΠΣΜ, στην οποία συμμετείχαν ομαδάρες. Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από χρόνια, η Δόξα “ανέβηκε” ακόμη δύο φορές στην Α’ κατηγορία, το 2004-’05 και το 2013-’14, αλλά και τις δύο φορές σαν δευτεραθλήτρια, αφού αυτό του 1987, ήταν και το τελευταίο (!!!) μετά τα πρωταθλήματα του 1965, του 1966 και του 1975…

ΕΓΓΥΗΣΗ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ Ι. ΚΕΧΑΓΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ ΤΗΣ

Για να “κτιστεί” εκείνη η ομάδα, η διοίκηση των κ.κ.: Νίκου Μπουνάτσου, Άγγελου Αγγελάρα και Στράτου Κουρούπη, μαζί με τους κ.κ.: Τάκη Τσακιράκη, Γιώργο Πάγκα, Νίκο Δεληγιώργη, Δημήτρη Μπουνάτσο, και… άλλους, το πρώτο πράγμα που έκαναν, ήταν να φέρουν στο Άδενδρο, έναν σπουδαίο προπονητή, τον κ. Γιάννη Κεχαγιά, η παρουσία του οποίου, αποτελούσε εγγύηση για την επιτυχία. Αξίζει να προσθέσω ότι αυτή ήταν η δεύτερη φορά του κ. Ι. Κεχαγιά στον πάγκο της Δόξας, αφού είχε προηγηθεί η πετυχημένη του παρουσία και την περίοδο 1984-’85, όταν ανέλαβε την ομάδα ουραγό, με έναν μόνο βαθμό την 11η αγωνιστική και την έκανε πρωταγωνίστρια (!!!) χάρη στην εργατικότητα και την μεθοδικότητά του, στοιχεία που τον συνόδευαν πάντα και γι’ αυτό είναι και ο προπονητής με τα περισσότερα πρωταθλήματα (!!!) στα γήπεδα της ΕΠΣ Μακεδονίας.Β.

ΑΔΑΜΙΔΗΣ – ΑΛ. ΑΛΑΤΖΙΔΗΣ ΚΑΙ Γ. ΠΑΝΑΚΙΔΗΣ…

Αμέσως μετά και σε συνεργασία με τον προπονητή της, η διοίκηση της Δόξας προχώρησε σε κάποιες μεταγραφικές κινήσεις, που έπαιξαν καταλυτικό ρόλο. Κατ’ αρχήν επέστρεψε, μετά από έξι χρόνια ο Βαγγέλης Αδαμίδης, ο οποίος μαζί με τον Αλέκο Αλατζίδη, που αποκτήθηκε από τον Ηρακλή Φύσκας, ήταν οι ΗΓΕΤΕΣ της Δόξας για τα επόμενα χρόνια. Μαζί τους ήρθε και ο αείμνηστος Γιώργος Πανακίδης, ο οποίος “έδεσε” το κέντρο της άμυνας και βοήθησε σημαντικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Μαζί μ’ αυτούς, βρέθηκαν στην καλύτερη ποδοσφαιρική τους… ηλικία τότε και οι: Βασίλης Πέγιος, Απόστολος Μπουνάτσος, Στράτος Συντρίνης, Κώστας Μαυρίδης, Κυριάκος Τραχανέλης, Μπάμπης Αλτής, Κώστας Παπαδόπουλος, Σταμάτης Δήμτσας, Νίκος Γκέρτσης, Κώστας Κοτσαλάς, Σταύρος Ντέντος και Αλέξης Γιαννούλας, ενώ σημαντική ήταν και η βοήθεια των έμπειρων: Δημήτρη Μπουτζίκου, Γιώργου Γαζίνα και του τερματοφύλακα Στεφάνου Βογιατζή (κυρίως).

ΜΙΑ ΗΤΤΑ ΤΗΝ 1η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ… ΤΡΕΝΟ

Για να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος η Δόξα, πέτυχε 20 νίκες, 9 ισοπαλίες και ηττήθηκε μόνο μια φορά… και αυτή την 1η αγωνιστική στην έδρα της από τον Εθνικό Μαλγάρων, διαθέτοντας την δεύτερη καλύτερη επίθεση (62) και την δεύτερη καλύτερη άμυνα (15) της Β’ κατηγορίας, κερδίζοντας τον τίτλο απ’ τον ιστορικό Θερμαϊκό!!! Ακολούθησαν πέντε… λαμπρά χρόνια στην κατηγορία των “μεγάλων” της ΕΠΣΜ, για τα οποία θα γράψω τις επόμενες μέρες. Σ’ αυτές τις μάχες της παραμονής, η Δόξα “υποχρέωσε” για πρώτη φορά στην ιστορία τους, σπουδαίες ομάδες όπως τον ΠΟ Ξηροκρήνης (1989) και την Αναγέννηση Επανομής (1991) με υποβιβασμό (!!!) στη Β’ κατηγορία.

14 ΙΟΥΝΙΟΥ 1987: Η “ΣΤΕΨΗ” ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΩΝ